Boş sayfaya bakarken aslında boş olmadığını içinde neler neler olduğunu gördüm.Ne hayaller,ne ümitler,ne beklentiler,ne sevdalar var diye yazmisim gecen hafta...Ama bu hafta o umitlerin yerini umitsizlik,hayallerin kirikligi,beklentilerin boslugu doldurdu icimi...
Mutlulukta uzuntu kadar beserdi sonucta.Hayatta mutluluga da uzuntuye de baglanmamali hedef yada amac edinmemeliydi insan..Mutluluga guvenmemeli uzuntu de kahrolmamaliydi.
Halifeligimizin amaci mutluluk pinarini bulmak,uzuntu kuyusunda cikabilmek,depresyon illetine hic bulasmamak degildi elbette ..
Insanoglu asil amacini unutugu an kendini bu buhranin icinde buluyor ve sonra da kendini cikarmak icin psikologtan baslayip kisisel gelisim ve bir suru seyin icine giriyor.
Neyse konuyu dagitmayayim.ve kendimi toplayayim:)))
Evet sonucta biraz uzgunum iste.isin asli ailemin yaninda olmam dolayisiyla ve onlari da uzmemek adina uzuldugumu bile gosteremiyorum.caktirmadan icim icimi yiyor.uzuldugum noktada ki dugum cozulur mu bilmem ama zamanla acisi gecer...
RABBIMDEN BENIM GIBI YUREGI DARALANLARA YUREKLERINI GENISLETMESINI DILERIM....
Yorumlar
Yorum Gönder