Daüssıla

Dinliyorum ruhumu gurbetten usanmışım,
Bunca “daüssıla”ya dayanırım sanmıştım.
Her yeri vatan saymada meğer aldanmışım,
Herkesle hem dem olacağıma inanmıştım

Milli ikbalimize koşarken nefes nefes,
Ülkemde yaşayıp orada ölmek hayalimdi;
Bir gam melodisi bu yerde duyduğum her ses
Yutkunuyorum belirsiz duygularla şimdi.

Hiç bilmem gönlümün sevdadan bıktığını,
Yer yer bükülmüş olsa da irademin kaddi;
Kim görmüş Mecnun’un Leyla’yı bıraktığını
Hep bu oldu dünyada düşüncemin serhaddi.

Bir buz gibi gözümde her sabah doğan güneş,
Kâbuslar gibi çöküyor, çökünce her gece;
Gündüzler burada kabir karanlığına eş,
İnsanlar ufuksuz, hayatsa tam bir bilmece.

Renkler bir darlığın ağında, hepsi de gri,
Anlamsız bir tümsek o koca gökdelenler;
Duygular derbeder, düşünceler serseri,
Bir hiçe bağlı burada doğanlar, ölenler.

Düz günler monoton, bayramlarsa bir karnaval,
Adeta bir çöl gibi bana bu koca diyar;
Izdırap tam ızdırap, neş’enin rengi melal,
Hazanla inim inim duyduğum yaz-bahar.

Vermiyor bencesini zevk u safanın hayat,
Fecre kapalı sanki gönlümdeki tepeler;
Hep ümide koşsam da sarsılıyor hissiyat,
Kaplıyor ufukları siyah siyah perdeler.

Yok, yaşamanın bu ülkede ölümden farkı,
Sisli, dumanlı geçiyor inadına zaman;
Hiç duyulmuyor hayattan dinlediğim şarkı,
Tın tın nabızlarımızda ruhumdaki hafakan.

İç murakabe deyip kendimi dinliyorum,
Gördüğüm çerçevede yapayalnız efkârım;
Bir mum macerası; yanıyor ver eriyorum
Olsaydı aydınlatmak bari yanarken kârım.

M. Fethullah Gülen